
Στο έργο του Πολιτική ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί τον ναό σαν ένα παράδειγμα για το πώς τα τυραννικά καθεστώτα αναγκάζουν τον πληθυσμό να ασχολείται με τεράστια έργα, μην αφήνοντας τους χρόνο, ενέργεια και τρόπους αντίδρασης.
Η αποπεράτωση του ναού έγινε τον 3ο αιώνα π.Χ. κατά τη διάρκεια της Μακεδονικής κυριαρχίας στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Ελληνιστικού βασιλιά Αντιόχου Δ', που προσέλαβε τον Ρωμαίο αρχιτέκτονα Κοσσούτιο να σχεδιάσει τον μεγαλύτερο ναό στον γνωστό τότε κόσμο. Όταν ο Αντίοχος πέθανε, η κατασκευή του ναού σταμάτησε ξανά.
Το 86 π.Χ., όταν οι Ελληνικές πόλεις εισήλθαν υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία, ο στρατηγός Κορνήλιος Σύλλας πήρε 2 κίονες από τον μισοτελειωμένο ναό, στη Ρώμη, για να διακοσμήσει το ναό του Δία στο λόφο του Καπιτωλίου. Οι κίονες αυτοί επηρέασαν την διάδοση και άνθιση του κορινθιακού ρυθμού στην Ρώμη.
Το 129 μ.Χ. ο ναός ολοκληρώθηκε τελικά από τον αυτοκράτορα Αδριανό που ήταν μεγάλος θαυμαστής του ελληνικού πολιτισμού.